Mijn wens is:

Mijn wens is dat ik meer Amsterdammers tegen kom.

Op de fiets of in blubberlaarzen. Neus in de wind en een hart vol moed. Ogen open voor de verrassingen verscholen in het gras of onder het wateroppervlak. Met rug tegen een dijkje of boom, starend naar de horizon op zoek naar de ruimte en lucht. Diep ademend. Het lijf zich vullend met de kracht van het landschap. Kom bij me op visite!

Mijn wens is dat jullie meer begrijpen van mijn leven.

Ik sta hier aan de waterkant. Mijn wortels reikend diep in de modderige aarde, koud maar zo vertrouwd. Mijn relatie met de planeet, mijn relatie met de materie, mijn vertrouwens relatie met blubber is er een van overgave. Zij zal er altijd zijn. Ik, als levend wezen, zal komen en gaan zoals alle wezens, al miljarden jaren lang.

Eerst dobber ik als eitje op het wateroppervlak. Ik heb een klein luchtbelletje dicht bij me, binnen m’n schilletje. Hierdoor blijf ik drijven. Heerlijk dobber ik in de zomerzon totdat ik aanmeer op een geschikt plekje. Precies daar waar water en land elkaar vinden. Ik ontpop. Ik ontvouw m’n blaadjes als vleugels en sla m’n wortel in de grond, op zoek naar houvast. Met een beetje geluk aard ik en mag ik groeien, omhoog en omlaag. De hele zomer drink ik zonnestralen en verzamel ik kracht. Dit alles stop ik in mijn wortels en ga slapen zodra de dag en de nacht even lang zijn. Pas een half jaar later ontwaak ik. Zo vol van levenskracht, dat ik me niet in kan houden. Zodra de voorjaarszon schijnt wil ik terug schijnen met mijn lieve gele bloemen.

Mijn wens is dat je voelt hoe het is om samen met de elementen te zijn.

Heel soms voelen mensen wat ik voel. Als ze een schaatstocht maken. Helemaal alleen. Het ritme van de slagen. Blik op oneindig. Het kraken van de vorst. Dan voelt een mens het leven als een groter geheel.

Op de rug in het veld. Heldere nacht. Fonkelende sterren. De realisatie: Oneindig groot – Oneindig klein. “Ik” in het midden, waar stop ik en beginnen de elementen? Waar stopen de elementen en begin ik? Het grote mysterie van “zijn”: het nog grotere Mysterie van Eenvoud en Overgave. Voel je met me mee?

Mijn wens is dat je intens geniet van je leven.

Mijn wens is dat er stilte komt en de stormen van je zijn, dat het water van je leven kalmer wordt zodat je de weerspiegeling van de werkelijkheid helder gaat zien voor wat er in wezen is. Vind jou wezen door je te verplaatsen in die van mij……

Ik nodig je uit.

Teken wat ik voel. Vlog jouw idee. Fotografeer jouw liefde voor natuur met een visie. Laat woorden stromen in de richting van het landschap en vang ze met je potlood in een schriftje. Knutsel je universum met jou en mij in het centrum…. Kortom: Vertel me jou verhaal!

.